Τα έθιμα της Κυριακής των Βαΐων!

Έτσι ονομάζεται η Κυριακή της Μεγάλης Εβδομάδας, η τελευταία μέρα της Σαρακοστής, γιατί «μετά Βαΐων και κλάδων» έγινε η υποδοχή του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. 

Ο Χριστός εισέρχεται στην πόλη χωρίς την βασιλική πολυτέλεια, καθισμένος επί πώλου όνου και αντί για ροδοπέταλα, τα μικρά παιδιά κουνούν τα βάγια των φοινίκων.

Χαρακτηριστικό έθιμο της ημέρας είναι ο στολισμός των εκκλησιών με βάγια, ενώ μετά τη λειτουργία ο παπάς ευλογεί και δίνει στους πιστούς σταυρούς από βάγια, τους οποίους βάζουμε στα εικονίσματα ή όπου αλλού χρειαζόμαστε προστασία. 

Την Κυριακή των Βαΐων συνηθίζουμε να τρώμε ψάρι. 

Στην Τήνο, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την «αργινάρα», μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.

Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στολίζουν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, δίνουν ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.

Μέχρι και σήμερα, στο νησί των Φαιάκων τελείται λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την Πανώλη, (θανατικό) από την οποία κινδύνευσε ο πληθυσμός του νησιού.