ΕΝΟΤΗΤΑ 2: Το σπίτι μου! (Κωστής Παλαμάς)

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

στη μοναξιὰ και στη σιωπή. 

γύρω μια πράσινη ραχούλα... 

Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη

τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ, 

με τα παλάτια και τους κήπους. 

Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι, 

όλο το κύμα το φιλεί, 

κρινόσπαρτη είναι η αμμουδιά του. 

Δε θα το χτίσω εκεί.

Ατέλειωτη τραβά μια στράτα, 

σκίζει μια χέρσα απλοχωριά, 

σκληρά τη δέρνει το αγριοκαίρι

κι ο λίβας τη χτυπά.

Μια στράτα χιλιοπατημένη, 

τον καβαλάρη νηστικό, 

τὸν πεζοδρόμο διψασμένο

θάφτει στον κουρνιαχτό.

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω

με μια βρυσούλα στην αυλή, 

πάντα η γωνιά του θα καπνίζει

κι η θύρα του ανοιχτή.

Η οικία του Κωστή Παλαμά στην Πάτρα σώζεται ως σήμερα, στην οδό Κορίνθου. 
Σήμερα στεγάζεται εκεί το Ίδρυμα Κωστή Παλαμά.

Λίγα λόγια για τον ποιητή Κωστή Παλαμά

Ο Κωστής Παλαμάς (Πάτρα, 1859 - Αθήνα, 1943) ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας.

Ήταν ένας από τους πολυγραφότερους Έλληνες λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους. Δημοσίευσε συνολικά σαράντα ποιητικές συλλογές καθώς και θεατρικά έργα, κριτικά και ιστορικά δοκίμια και βιβλιοκριτικές.

Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά τον θάνατο της συζύγου του (τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση). Η κηδεία του έμεινε ιστορική καθώς, μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμος τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.