Όλη η τάξη μας μαζί, από το βράδυ ως το πρωί, να ακούμε μουσική.
Και τα χρόνια να περνούν, φεύγουν αλλά μπορούν πάντα
να μας θυμίζουν τις αναμνήσεις που μας κερδίζουν. Μ.Β.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Το παραμυθένιο οκάπι!



Με κεφάλι καμηλοπάρδαλης, σώμα αλόγου και πόδια ζέβρας, το οκάπι μοιάζει σα να βγήκε από παραμύθι . 



Αυτό το δειλό αφρικανικό χορτοφάγο (πάνω) αποτελούσε μυστήριο ως το 1901, όταν καταχωρίστηκε ως ένα νέο γένος καμηλοπάρδαλης: Okapia johnstoni. Σήμερα ζουν ελεύθερα 15.000 οκάπι, τα οποία δύσκολα εντοπίζονται στη χαμηλή βλάστηση του τροπικού δάσους Ιτούρι, του Ανατολικού Κονγκό.

«Δεν γνωρίζουμε πολλά για τα οκάπι» λέει ο Στιβ Σάρτερ από το Κέντρο Προστασίας Άγριας Πανίδας Γουάιτ Όουκ, στο οποίο ανήκει μια μονάδα αναπαραγωγής οκάπι στη Φλόριντα και βοηθά στη διαχείριση του Καταφυγίου Άγριας Πανίδας Οκάπι στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. 

Τα οκάπι κρύβονται πίσω από τα δέντρα. Έτσι επιβιώνουν εκατοντάδες χρόνια τώρα, μένοντας μακριά από τα υπόλοιπα ζώα, ακόμα και αναμεταξύ τους. « Διασκορπισμός και απομόνωση, αυτή είναι η στρατηγική τους" εξηγεί η Βιολόγος και πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας της Άγριας Ζωής στο Κονγκό, δρ. Τερέζ Χαρτ. Αυτό ακριβώς την τράβηξε κοντά στα οκάπι: ο ντροπαλός χαρακτήρας τους, και τα ελάχιστα πράγματα που ήταν ως εκ τούτου γνωστά γι' αυτά. 

Τα χρώματά τους μοιάζουν τόσο πολύ με τα χρώματα του δάσους, που μπορεί κανείς να είναι δίπλα σε ένα οκάπι και να μην το δει.
Όπως κάθε, σχεδόν, όμορφο πλάσμα της φύσης, έτσι και τα οκάπι απειλούνται με εξαφάνιση. Οι εχθροί τους είναι πολλοί: οι λεοπαρδάλεις που τα τρώνε, οι ντόπιοι που τα κυνηγούν για τροφή, η ατελείωτη διαδοχή εμφυλίων πολέμων στην περιοχή όπου ζουν , Η εξορυκτική δραστηριότητα , η μετανάστευση των ανθρώπων , η λαθροθηρία, η αλόγιστη υλοτομία, η συρρίκνωση του περιβάλλοντός τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου